Hatırlayamamak

Dün bir arkadaşımla buluştum.
Konuştum.
Özlemişim.
Eski bir arkadaş, beni tanıyan benimle yaş almış hayattan.
Konuştukça, doğrusu o sordukça ben anlattıkça; vay be...

Neler yaşamışım, neler başarmış ne bataklıklarda batmışım.

Ve hepsini unutmuşum.

Gözlerinin içine her baktığımda, sebebini bilmediğim hisler olması üzüyor.
Unutmuşum.

Çok güzel şeyler yaşadığımızı hatırlayabiliyorum ama neydi?
Çok kötü şeyler yaşadığımızı hatırlayabiliyorum ama neydi?


Can acıtıcı.

Hayır hayır bakmayacağım defterime.
Böyle olması daha güzel sanki, bilmemek.



Üst bilincim bilmiyor, ancak alt bilincimde hala bir yer edinmiş varlığın.

Sevişiyorum, çok sefer.


Senden daha güzelini buldum, daha akıllısını da, aslında daha masumunuda e tabi çok zor olmadı özellikle sonuncusu.

Ama her gecenin sabahında, her eve bırakıp onları, motoruma atlayıp sahilde ,kilometrelerce gözyaşı döktüğümde.
Sebepsiz.



Gül rengi şarap içilmez mi böyle günde?